معنی علی تبریزی - جستجوی لغت در جدول جو

علی تبریزی

لغت نامه دهخدا

(اِ لا یِ تَ)

میرزا مهدی. شاعر عهد نادرشاه افشار. در اصفهان زندگی میکرد و ذکاوت و فطانت بسیار داشت. در فنون هیئت و نجوم و علم احکام از مشاهیر آن عصر بشمار می آمد. ابیات شایسته و بلندی دارد، از آن جمله است:
سخت میترسم بحسرت انتظارم بگذرد
رفته باشم از خود آن ساعت که یارم بگذرد
ای که خاکم را بباد از جلوۀ خود داده ای
آن قدر بنشین که از پیشت غبارم بگذرد.
بر سر راهم الهی کیست پرسیدی ز غیر
کشتۀ تیغ تغافل زندۀ نظاره ای.
(تذکره المعاصرین حزین از دانشمندان آذربایجان). و رجوع به صبح گلشن ص 35 و تذکره المعاصرین تألیف حزین صص 113-115 و تذکرۀ روز روشن ص 67 و الذریعه ذیل دیوان الهی تبریزی و فرهنگ سخنوران شود

لغت نامه دهخدا

علی جبرینی

(عَ یِ جِ)

ابن محمد بن سعد بن محمد بن علی بن عثمان بن اسماعیل بن ابراهیم جبرینی حلبی طائی شافعی، مشهور به ابن خطیب الناصریه و مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به علاءالدین. رجوع به علی حلبی شود

لغت نامه دهخدا

علی نیریزی

(عَ یِ نَ)

ابن محمد بن علی نیریزی. ملقب به ارشدالدین و مکنی به ابوالحسن. فقیه و محدث و مفسر و ادیب بود و در شعبان سال 604 هجری قمری درگذشت. او راست: 1- باکورهالطلب لاهل الادب. 2- تنویرالمصابیح فی شرح المصابیح فی الحدیث. 3- مجمعالبحرین فی التفسیر و التأویل، در ده مجلد. (از معجم المؤلفین از شدالازار شیرازی ص 372)

لغت نامه دهخدا

علی تریمی

(عَ یِ تَ)

ابن محمد بن احمد بن جدیدبن علی بن محمد بن جدید حضرمی تریمی شافعی، مشهور به ابن جدید. رجوع به علی حضرمی شود

لغت نامه دهخدا

علی تبریزی شافعی

(عَ یِ تَ)

ابن عبدالله بن ابی الحسن اردبیلی تبریزی شافعی، ملقّب به تاج الدین و مکنّی به ابوالحسن. نام او را به صورت علی بن عبدالله بن حسین بن ابی بکر نیز ذکر کرده اند. وی مفسر و محدث وفقیه و اصولی و ریاضی دان و متکلم و نحوی بود و علم طب نیز می دانست. او در سال 667 یا 674 یا 677 هجری قمری در اردبیل از شهرهای آذربایجان متولد شد و ساکن تبریز گردید سپس به مکه و از آنجا به مصر رفت و در سال 746 یا 749 هجری قمری در قاهره درگذشت. او راست: 1- التذکره، در حساب. 2- حاشیه بر شرح الحاوی الصغیر قزوینی، در فروع فقه شافعی. 3- مبسوطالاحکام فی تصحیح ما یتعلق بالکلم و الکلام، از شرح کافیۀ ابن حاجب. 4- مختصر علوم الحدیث ابن صلاح. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 134). و صاحب معجم المؤلفین مآخذ ذیل را نیز ذکر کرده است: الوافی صفدی ج 12 ص 93. فهرس مخطوطات الظاهریه. الدررالکامنۀ ابن حجر ج 3 ص 72. شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 148. حسن المحاضرۀ سیوطی ج 1 ص 315. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 626 و 1375. بغیهالوعاه سیوطی ص 339. معجم الاطباء احمد عیسی ص 307. ایضاح المکنون بغدادی ج 2 ص 424. هدیهالعارفین بغدادی ج 1 ص 719. الاعلام زرکلی ج 5 ص 121. و نیز رجوع به تاج الدین (ابومحمد علی بن...) شود

لغت نامه دهخدا

علی تبریزی خیابانی

(عَ یِ تَ)

ابن عبدالعظیم تبریزی خیابانی حکیم آبادی. ادیب بود و درسال 1282 هجری قمری متولد شد. او راست: 1- تحفهالاحباء فی شرح قصیده سیدالشعراء. 2- منتخب المقاصد و منتجب الفوائد، در شش جلد. 3- وقائعالایام، در چند جلد. (از معجم المؤلفین بنقل از اعیان الشیعۀ عاملی ج 41 ص 305). و رجوع به مصنفی علم الرجال آقابزرگ ص 321 شود

لغت نامه دهخدا

علی تبریزی بغدادی

(عَیِ تَ)

ابن احمد بن هبل تبریزی بغدادی موصلی، مکنّی به ابوالحسن و ملقّب به مهذب الدین. متوفی در سال 610 هجری قمری او راست: المختار فی الطب الجمالی، که آن را برای جمال الدین وزیر، مشهور به جواد تألیف کرده است. (از کشف الظنون حاجی خلیفه ج 2 ص 1622)

لغت نامه دهخدا

مهرعلی تبریزی

(مِ عَ یِ تَ)

ملا مهرعلی تبریزی، از شعرا و ادبای متأخر ایران در تبریز بود و زندگانی آزادانه و وارسته ای داشت. ملامهرعلی در اوایل سلطنت قاجاریه در تبریز زندگانی مینمود. تولد او در خوی بود، سپس به تبریز آمده و در این شهر شهرت پیدا کرد. سال ولادت او باید در حدود 1182 هجری قمری باشد. او در اشعار فارسی و ترکی خود فدوی تخلص می کرد. ملامهرعلی زندگانی فقیرانه ای داشت و از حیث لباس و خوراک مراعات ظاهر و آداب روحانیت را نمیکرده و طبعاً مردی تندخوو تیززبان بوده است. در اواخر عمر موفق به تأهل و تشکیل خانواده می شود و اولادی از وی به جای میماند و سرانجام به سال 1262 هجری قمری در تبریز فوت می کند و از وی فرزندی به نام فضلعلی باقی میماند. (از مجلۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز مقالۀ حسن قاضی طباطبائی از مجمعالفصحاء و کتاب زنبیل فرهاد میرزا معتمدالدوله)

لغت نامه دهخدا

میر علی تبریزی

(عَ یِ تَ)

میر میر علی تبریزی، حسینی تبریزی خطاط، ملقّب به ظهیرالدین و قدوهالکتاب. وی شاعر و خطاط بود و برخی او را اولین کسی دانند که خط نستعلیق را وضع کرد لذا به ’واضع’ نیز مشهور است. درگذشت او به سال 850 هجری قمری بوده است و برخی آن را 885 نوشته اند. (از الذریعۀ آقابزرگ طهرانی ج 9 ص 752 بنقل از آئین اکبری ص 75. شاهد صادق. و مجلۀ پیام نوین شماره 1 ص 6 (سال 1337 ش). مدادالخط میرعلی هروی. تاریخ رشیدی. گلستان هنر. مرآهالعالم. مناقب هنروران. حالات هنروران. دانشمندان آذربایجان ص 378. امتحان الفضلاء ج 1. صراطالسطور ص 458. ریحانهالادب. پیدایش خط و خطاطان)

لغت نامه دهخدا

معنی علی تبریزی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما